Pulsuz Mektup

Yazan:
Uzunca bir süre anlamayacaksın beni. Çok uzun bir süre...

Bıktığın,  Sinirlenip öfkelendiğin, içinden fütursuzca bağırıp, yüreğinin kararmış ve kimsesiz odalarındaki  çerçeveleri bir bir parçaladığın anlar yaşayacaksın. 

Uzunca bir süre, kendi sınırlarını zorlamanı izleyeceğim belki.

Uzunca, çok uzunca bir süre, anlamayacaksın beni.

Bir ses belki sadece istediğin. Birkaç bahar kokulu, renkli, seni hayal dünyan ile baş başa bırakacak cümle. 

Fakat azîzim,
ben, her insanın ancak bir defa o muazzam bahar kokusunu duyabileceğine inananlardanım.

O bir anlık koku için tüm dünyayı bir kenara bırakıp, o kokuyu biraz daha derinlerde dinleyebilmek umudu için, tüm bu bekleyişler, değişmeye teslimiyetimiz ile beraber tamamen  açık olma çabalarımız ve acı içinde kıvranacağımız vakitler bizi yıpratmayacaktır. 

Ben, geride 2 gün, belki 2 ay sürecek birkaç anının kırıntısını bırakmaktansa, uzunca anlaşılmayı beklediğim süre zarfından hemen sonra başlayacak olan bahar kokulu yılların tercihindeyim.

Ve ben, hayatımız boyunca, bir defalığa mahsus  - belki devamlı belki kısıtlı- duyabileceğimiz o güneşli, serin bahar sabahı kokusuna, hiç meşakkatsiz varmayı istemeyeceğimden eminim...

Ve yine, bu uğurda yaşanacak zorluklar, bu günün umudu ile kolayca atlatılabilecek tümseklerdir, belki sırf o gün geldiğinde tüm benliğimiz ile en ince ayrıntısına kadar heyecanla karşılayabilmek için. 

Bekledikçe artan  bir his ile kaplanacak belki tüm kişiliğimiz. Belki biraz yalnızlaşmak, çok daha iyidir azîzim...

Biraz suskunlaşmak. Gözlerini, etrafta fitne arayanların haksız çıkması uğruna hep biraz daha kısarak dolaşmak. Ve hep daha çok düşünmek... belki de hepsi bizi bekleyen meşakkatli bir yolun sonunda, gökyüzü ile mavi denizlerin birleştiği bir nokta üzerinde bekleyen bir gemi içindir. O gemiden geriye el sallayabilmek umudu için...

O gemiye belki beraber, belki yalnız bineceğiz bu yol sonunda. Ama şunu katîyyen unutma ki, şuan uzakta kalmak belki de anlatılmak istenen şeylerin görülmesi uğruna tamamen farklı bir açıdan bakmana yardımcı olacaktır. Sadece izlemelisin. Neler yaptığımızı. Neler okuduğumuzu, neleri düşünüp neler için üzüldüğümüzü...

Direk söylenen, yüzüne karşı kurulan ustaca tasarlanmış cümleler, kısa bir süre sonra içinde sonsuz kaybolacağın karanlık ve tiksinti veren kalabalık bir boşluğa dönüşecektir, uzunca ve tefekkür ile beklenen bir anlaşılma süresinden sonra oluşacak zırhlı bir yapıya bürünmek olasılığı varken.

Vakit geldi azîzim...
Çanlar çalıyor tepemizde...

Şimdi, belki sonsuz bir bahar kokusunu vehmeden günlerin gelmesi umudu için savaşıp - belki kazanılacak belki kaybedilecek - bir büyü ile zırhlı bir yapıya bürünmek mi, 
kısa bir süre uğruna tüm büyüleri bozup, o kokuyu alelade bir koku gibi hissetmek için basitleşmek mi tercihin ? 

Vesselam... 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dokuzun Öyküsü

Yazan:
Gökyüzünün burukluğunu göğsünde yumuşatıp maviliğe çeviren, yetmeyip o maviliği gözlerindeki ışıltıdan feyzalmış beyaz bulutlarla süsleyen, çorak topraklarımı gökyüzünün o büyülü ışıltısıyla parıldamış sularla besleyen, doğduğum coğrafyanın berrak incisi, biricik sevgilim…  Seni tanımasaydım kaburgamın altında oluşan o büyük, o kapkara boşluğa koca bir dehlizden başka bir isim veremezdim.  Seni tandıktan sonra anladım ki o boşluk, ruhumdaki her veryansını çiçeklendirip oraya ekmem için oluşturulmuş ve yitmek üzere olan cennetlerden herhangi birinin köhne bir bahçesiydi. Anladım ki seninle ekip biçtikçe bollaşacaktı, bereketle yoğrulacaktı topraklarım. Önce zaman geçecekti kendi şahsına münhasır bir biçimde, yani ağır, yani boğazını sıkar gibi insanın, yani öylece akmayan bir su gibi hiç yatağını aşındırmamaktan gocunmamış... Sonra başlayacaktın yaşamaya ve yaşama döndürmeye… Cılız bir yağmur suyuyla can verecektin çıplak ve yıpranık ellerimle diktiğim her tohuma… Her şey, her söz, vuku
Devamı

Salt Bilmek Anatomisi

Yazan:
Düşüyorsunuz ya hani birbirinizi yok etme ve altta bırakma çabalarına. Kendinizi bıraktığınız şu bilmek kavramı size ne sağlıyor ? Nasıl yardımı oluyor ? Hani herkes çok şey bilmenin avantajlı dünyasından bahsediyorken siz neresinde olmak istiyorsunuz o dünyanın ? Hiç anlayamadım ben insanların girdiği bu yarışı. Çok şey bilmek, yani her mekânda doluymuşsunuz gibi her konuya konuşmalarınızla dalabilmek durumunuz sizi sadece ölüme götürür. Bu kadar kesin, keskin, kararlı... Samimiyeti arttırmak gerekiyor bu noktada. İnce duyularınızı kırmak istemezdim ancak bir tokattan daha hallice çarpılması gerekiyor bunların herkesten sakladığınız diğer onlarca yüzünüze. Şâyet uğruna savaştığınız ve savaşmakta olduğunuz bir yangınınız yoksa yahut bir derinliğiniz, bildiğiniz hiçbir şey size gece gözlerinizi kapattığınızda içinizin neden acıdığını tasvir edemeyecek. Ya da yine hiçbir şey içinizde demet demet toparlanmış ve birbirine karışmış çığlıkları kocaman, kapkara bir deftere neden geçirme
Devamı

Şâd

Yazan:
Perde aralıklarınızdan sızıp göz kapaklarınızı aydınlatan sabahın ilk ışıkları vuruyor odanıza. Akşamdan kalan birkaç eksiklik üzerinizde. Yerinizden doğrulup çıkıyorsunuz bir ceset gibi uzanıp kaldığınız yataktan. Perdeyi, yara içinde kalmış ve nasır tutmuş ellerinizle aralıyorsunuz. Odada bulunan bezmişlik kokusunu imhâ etmek adına pencereyi açıyorsunuz, ve yüzünüze vuran soğuklukla birlikte, artık uyanıksınız... Dışarıda, odanızdaki küflenmişlikten çok daha başka bir yaşam var. Çok daha başka kokular. Sanki bunca dizginliğe gömülüşünüz zerre kadar bünyenizi etkilememiş gibi gözlerinizi biraz daha sıkı kapatıp kirpiklerinizin göz çevrenize batma durumuna aldırış etmeden, geceden yağan yağmurun ortalıkta bıraktığı, kendi kimliği niteliğini taşıyan toprak kokusunu içinize çekiyorsunuz. O koku, yeşil eskitilmiş ve yıllanmış bir vazoda bir demet papatyayla içinizin cam kenarına yerleşiveriyor. Sonra, sabahın ilk saatleri olmasından ötürü bir rüzgâr yetişiyor uyanmışlığınıza. İnce b
Devamı